Goede Start Eerste Team

Het begon eigenlijk met het goede nieuws dat, in ieder geval voor 2016, wij kunnen blijven spelen in het Prachthuis. Een politiek besluit dat ons zeer goed uitkomt. Mogelijk dat de zenuwen van de HWP-spelers meer op de proef werden gesteld dan bij onze spelers omdat zij tamelijk lang in een file richting Overschie belandden waar geen schot inzat. Uit ervaring kan ik meedelen dat je daar bepaald niet kalmer van wordt; je vreet je op. Daarom was het des te opvallender dat zij met tijdverlies aan zes borden moesten beginnen maar binnen twee uur op de meeste borden konden bogen op tijdvoordeel. Tijdvoordeel, geen stellingsvoordeel. Op dat terrein sloegen wij onze slag. Opvallend was ook hun opstelling. Terwijl wij vrijwel volledig op Elorating waren opgesteld was HWP SvG 3 daar flink vanaf geweken. Aan de borden 1-3 hadden wij een rating surplus aan de borden 4-8 kwamen wij ratingpunten tekort.

Albert Segers (bord 3) kwam wat minder uit de opening maar al in het vroege middenspel toonde hij een groter inzicht en verwierf een overwegende stelling maar hij stelde zijn teamleider toch ook weer ernstig teleur door in gewonnen positie een stuk weg te geven. Kennelijk heeft de wake-up call bij hem niet helemaal gewerkt (½-½).

Bij Cor Feelders (5) trouwens ook niet. Of was hij ook van slag doordat hij in dezelfde file belandde? Wat ook de oorzaak mag zijn geweest, zijn allereerste zet was al niet zo bedoeld. Laten we het er maar op houden dat hij wat doorschoot. Dat gold ook voor het wat geëxponeerde paard op h5 maar op het moment dat wit meende dat paard maar eens tot een verklaring te moeten bewegen schoot hij een bok en bleek Cor inmiddels geheel gewekt en voerde hij vaardig de zwarte stelling tot winst (1-0).

Daan Smit (8) speelde een prima pot, zeker in de wetenschap dat hij 190 ratingpunten minder op zijn conto heeft. Toen hij dan ook kwam vragen of hij remise mocht aanbieden aarzelde ik geen moment en zij ja. Even later keek ik bij zijn bord en zag dat hij zwart toch wel met enige problemen had opgezadeld en gaf hem te kennen dat hij misschien even moest afwachten hoe hij die ging oplossen. Nadat de rookwolken waren opgetrokken kwam hij melden dat de tegenstander remise had aangeboden en of hij dat bod mocht aannemen. Dat mocht maar later kreeg ik te horen dat hij “straal gewonnen” zou hebben gestaan?! Controle op dat feit was onmogelijk doordat zijn notatie nogal wat ongerijmdheden bevatte. Wij wachten af. Daan is goed begonnen (½-½).

Erik Brandenburg (2) verras je niet zo snel in de opening. Hoewel een Aangenomen Damegambiet bepaald een witte raaf is in het competitieschaak was de zwartspeler degene die als eerste afweek en dat was direct op een sterke manier. Volgens Fritz stond hij gelijk de waarde van een volle pion achter. Daar wist Erik wel raad mee maar hij verviel ook in oude fout, concentratieverlies op een moment dat hij huizenhoog gewonnen staat. Begrijpelijk maar niet goed. In gevaar kwam hij nooit maar het had sneller gekund; misschien wilde Erik dat ook niet en liet hij zij tegenstander spartelen zoals een kat met een gevangen muis speelt (1-0).

Henk Ochtman (1) speelde de opening weer eens onnavolgbaar. Hij kwam er met voordeel uit maar wikkelde “normaal” af naar een beter eindspel. De echte Ochtmaniaanse zet zou Pxf2 zijn geweest (zoals Fritz direct aangaf) maar zoals Henk het deed ging het ook uitstekend. Dus ben ik als teamleider behoorlijk teleurgesteld dat Henk kans zag dit grote voordeel weer te verspelen en slechts een remise-eindspel wist over te houden (½-½).

Henri Krop (7) was niet de enige die herinneringen aan de uitwedstrijd tegen Goes (de opening van vorig seizoen) had. Ook toen verdedigde hij zich met dezelfde opening die nu op het bord kwam maar zijn pech was dat de witspeler als zwartspeler dezelfde verdediging hanteert en van daaruit een goed tegenspel had bestudeerd. Dat neemt natuurlijk niet weg dat Henri zich ook op die variant had kunnen voorbereiden maar een feit is natuurlijk weer wel dat hij geen prof is, in schaken dan, en behoorlijk verrast werd (0-1).

Karel Looijmans (4) trof de hoogst gerate speler van HWP SvG 3 maar liet zich daardoor allerminst van de wijs brengen. Hij speelde een prima pot maar ook zwartspeler gaf lijk zijn theoretische zaken op orde te hebben. Er werd een stevig robbertje gevochten maar voor zover ik met behulp van Fritz kon vaststellen werd de remise grens nergens overschreden. Ja, dan rest niets anders dan te berusten (½-½).

Maurits de Jong (6) speelde veruit de langste partij, in zetten dan want hij was als 6e klaar. Nu speelt Maurits gebruikelijk snel en zijn tegenstander kwam, als ik mij dat goed herinner, als laatste binnen dus die zat al snel in tijdnood. Maurits hield de druk er voortdurend op al speelde hij wel eens efficiënter maar dit keer koos hij niet voor de Cobra-strijdwijze maar voor de Python en dat was uiteindelijk net zo goed (1-0).

Al met al een mooie overwinning van 5-3 op een tegenstander die gemiddeld meer ratingpunten op de balans wist te leggen en vorig seizoen in 3F nog als 5e wist te eindigen.