Uitglijder Overschie 3

De eerste wedstrijd van het nieuwe seizoen moesten we het opnemen tegen Moerkapelle 2. Door onze promotie naar de 2e klasse toevallig hetzelfde team waar Overschie 2 vorig seizoen tegen moest beginnen. Deze keer alleen niet in Overschie, maar in Moerkapelle. In het begin van de wedstrijd zag het er niet ongunstig uit voor ons. Hans (bord 2) stond een pionnetje voor en Martin (bord 5) knap een volle toren na een trucje in de opening. Op alle andere borden stond het nog min of meer gelijk, behalve bij Ruud (bord 8) die iets minder stond.

Tegen het einde van het tweede speeluur kantelde plots de wedstrijd. Jurriaan (bord 7) was in de verdrukking gekomen omdat zijn tegenstander vanuit het Hollands richting zijn koning was gemarcheerd. Jurriaan dacht met een stukoffer op h4 zich te kunnen ontworstelen aan de ellende, maar helaas zag hij over het hoofd dat hij dan alsnog mat zou gaan op f2. Bij Ruud ging het op dat moment ook definitief mis. Zijn tegenstander offerde zijn loper op f7 met alle gevolgen van dien. Aannemen zou verlies van zijn dame betekenen, maar niet aannemen was ook één bak ellende en dus verloor ook Ruud zijn partij. Ook al het slechte komt in drieën want niet lang daarna gaf Fokke (bord 4) een paard cadeau en kon opgeven. Ineens stonden we dus met 3-0 achter.

Een dik half uur later gloorde er gelukkig weer hoop aan de horizon. Cor (bord 3) pakte het eerste punt omdat zijn tegenstander een kwaliteit weggaf en Hans het tweede punt nadat hij nog meer pionnenvlees had gegeten. Aangezien Martin nog steeds op winst stond, ik zelf op bord 1 mijn tegenstander volledig in de tang had en Jan (bord 6) nog steeds op remise stond zouden we dus misschien met een halfje de wedstrijd kunnen winnen.

Helaas liep het minder goed af voor ons. Als eerste moest geheel onverwacht Martin capituleren. Nadat hij één toren had veroverd wist hij ook de andere toren te pakken, maar hierna ontwaakte zijn op papier veel sterkere tegenstander en ontbrak het Martin helaas aan ervaring. Een ervaren speler zou zo snel mogelijk materiaal gaan afruilen waardoor de voorsprong steeds zwaarder gaat wegen. Helaas deed Martin dit niet en kon zijn tegenstander zich terugvechten in de partij en trok Martin alsnog aan het kortste eind. Desalniettemin een goede prestatie van de debutant in de externe competitie. Jan kreeg direct na het verlies van Martin remise aangeboden. Dit mocht hij van de captain logischerwijs niet aannemen omdat daarmee de wedstrijd definitief verloren zou gaan. In een alles of niets poging offerde hij daarom zijn paard, maar dit pakte niet goed uit. In een verloren eindspel beging zijn tegenstander echter een paar foutjes, waardoor het alsnog remise werd.

Niet wetende dat Jan remise had gespeeld ging ik zelf nog vol voor de winst. Al was achteraf gezien de wedstrijd al verloren. De gehele partij had ik mijn tegenstander in de tang gehad maar kon telkens net niet de partij beslissen. Pas in het laatste half uur vond ik met een pionoffer de weg naar winst. Door het offer kon ik twee belangrijke lijnen bezetten en bovendien een paar zetten later het pionnetje weer terug verdienen. Het was hierna slechts een kwestie van tijd voordat ik materiaal en de partij zou winnen. Althans, dat dacht ik. Het liep echter onverwacht anders. In de tijdnoodfase overzag ik als eerste de weg naar definitieve winst. Zoals altijd achteraf gezien was een simpel loperzetje naar c5 de oplossing geweest. De volgende zet (Lf8+) leidde namelijk tot winst van een stuk of kwaliteit. Ik koos echter voor een andere weg die zeker leek. Bij het slaan van een tweede pion zag ik echter dat deze route, ondanks de winst van een derde pion, ten kostte zou gaan van mijn loper. Nog steeds gewonnen, maar wel onnodig een erg lastige route. Op dit moment van besef riep een teamgenoot van mijn tegenstander hem een opbeurende tekst toe, waarop hij antwoordde dat het aardig was maar juist ik lekker ging. Een rampzalig moment, want daarop reageerde weer een ander en lette ik een luttele tel niet goed op. Ik keek heel even op van het bord en vergat de consequentie van de laatste zet van mijn tegenstander. Uit mijn concentratie en onder tijdsdruk dacht ik na het opkijken alleen nog aan de loper die ik ging verliezen en pakte deze beet. Direct besefte ik mijn fout. Die loper was al verloren, dat had ik al gezien. Het ging om mijn toren, die dan ook de volgende zet van het bord verdween. Kortom ondanks nog wat gespartel van mijn kant verloor ik mijn partij. Jemig wat baal ik er van om zo te verliezen. Het wordt al minder maar ook vandaag heb ik er nog wel een paar keer inwendig om gevloekt. We hadden meer verdient, minstens een punt. Maar ja, soms loopt het zo. It’s all in the game.

Serge Erdtsieck