Blufschaak

Maandag 2 november reisden we af naar Gouda voor de wedstrijd tegen Messemaker 1847 3. Dit team heeft gemiddeld ruim 150 ratingpunten meer en eindigde vorig seizoen nog tweede in de poule, net achter Overschie 2. Met weinig vertrouwen in een goede afloop kropen we dan ook achter onze borden.

Invaller Mario Dirks (6) leek niet heel verkeerd uit de startblokken te komen, maar na ongeveer 45 minuten spelen - waarvan zijn tegenstander slechts 4 minuten verbruikte - seinde hij met een duimpje omlaag dat hij zojuist had verloren. Doorspelen na een gedwongen ruil van zijn dame tegen een toren was inderdaad zinloos (1-0). Om 21:30 uur zorgde Wil de Gids (7) echter weer voor hoop. Hoewel hij een actieve stelling had en opportunistisch een paard in het centrum had gezet, leek zijn partij kort daarvoor nog in evenwicht. Alleen een cadeautje ziet onze sluwe Wil niet over het hoofd (1-1).

Drie kwartier later zorgde Murphy Brunings (5) zelfs voor een voorsprong. “De dood of de gladiolen” was klaarblijkelijk onze strategie deze avond, want net als veel andere teamgenoten speelde hij heel opportunistisch. Al vrij snel gaf Murphy namelijk een stuk voor een houtje en actief spel. Ogenschijnlijk een goed plan, want zijn tegenstander bezweek uiteindelijk onder de druk (1-2). Met deze voorsprong was het interessant om eens een rondje langs de borden te maken. Ruud Gorseman (8) stond een pion achter en had het moeilijk, Jan de Liefde (4) stond een kwaliteit voor, Cor van Lennep (3) en Hans Doornheim (2) stonden min of meer gelijk en ikzelf had een paar zetten geleden gekozen voor de eerder genoemde strategie. Even snel gerekend konden we, tegen de verwachting in, er wellicht met de winst vandoor gaan!

Zoals gezegd speelde ik zelf deze avond ook een partijtje blufschaak. Mijn tegenstander had ruim 200 ratingpunten meer en dus leek het mij op een gegeven moment het beste om hem te verrassen met een loperoffer. Langzaam van het bord worden geschoven had ik geen trek in. Bovendien is de aanval de beste verdediging nietwaar. Ondanks enige onduidelijkheid over het offer besloot ik er voor te gaan. Het volledig uitrekenen zou me te veel tijd kosten, vond ik. Bovendien ging het hem waarschijnlijk een psychologisch tikje geven, mogelijk veel tijd kosten en moest hij dondersgoed opletten om er niet af te gaan. Met deze argumenten overtuigde ik mezelf. Een juiste redenatie bleek achteraf. Mijn tegenstander was inderdaad enigszins geschrokken en had ontzag voor mijn gedurfde zet, vertelde hij mij later. Hierdoor, maar ook omdat het hem tevens niet snel genoeg duidelijk werd, koos hij voor een veilige voortzetting: hij gaf het materiaal terug. Een paar zetten later, met een gelijk ogende stelling, maar waarvan ik dacht dat ik de minste kansen had, besloot mijn tegenstander om remise aan te bieden. Terwijl hij kort daarvoor mijn aanbod nog had afgeslagen. Lang hoefde ik daar dus niet over na te denken (1,5 - 2,5). Was het offer goed? Dit werd tijdens de analyse achteraf met enkele andere sterke spelers niet duidelijk. Fritz denkt er echter anders over en geeft mij na het offer een score van -1,99. Ook de voortzetting van mijn tegenstander is volgens Fritz een blunder, want mijn score is hierna +0,25. Het begin van de analyse van Fritz hebben we tijdens onze eigen analyse ook op het bord gehad, maar alleen kwamen wij daarmee alsnog uit op min of meer remise. Klaarblijkelijk is het offer op ons niveau dus niet zo’n grote blunder. Soms moet je bluffen om te scoren zullen we het maar op houden.

Rond de klok van 23:00 uur ging het ineens hard. Cor van Lennep beging een foutje en verloor. Ruud Gorseman trok aan het kortste eind en na een puike pot te hebben gespeeld won Jan de Liefde. 3,5 - 3,5 met nog één partij gaande, die van Hans Doornheim. De spanning was op dit moment vanzelfsprekend om te snijden. Hoewel er materieel evenwicht was op bord 2, stond Hans tot onze vreugde positioneel sterker. Bovendien had zijn tegenstander nog maar 1,5 minuut op zijn klok. Met het nieuwe speeltempo is dit minder zorgwekkend, maar het bleek toch de nagel aan zijn doodskist. Hans liet zich niet gek maken door alle zenuwachtige spelers rondom het bord. Hij hield met zijn zware stukken uitstekend druk op de ketel en joeg zijn tegenstander vakkundig door zijn vlag heen (3,5 - 4,5). Een onverwacht goede prestatie van het team, waar we dan ook zeer content mee zijn. Wat een heerlijk spannende avond. Wat een heerlijk opportunistisch spel, met een heerlijk einde!

Serge Erdtsieck