Net Geen Tweede Stunt
Een week eerder dan oorspronkelijk gepland moest het derde op 8 december jl. aantreden tegen Nieuwerkerk aan den IJssel 2. Als underdog vroegen we ons voor de wedstrijd heel stiekem af of we, net als tegen Messemaker 1847 3, weer een stunt zouden kunnen uithalen. Lang zag het er inderdaad naar uit dat we mogelijk een puntje en wellicht met wat geluk twee puntjes, uit Nieuwerkerk aan den IJssel konden meenemen naar Overschie.
Iets voorbij de helft van de avond had ik zelf (bord 1) het idee dat ik een klein beetje beter stond, net als Ruud Gorseman op bord 8. Jan de Liefde op bord 6 had een vrije pion moeten blokkeren met een impasse als gevolg. Het leek er echter op dat hij de meeste kansen had om dit met positief gevolg te kunnen doorbreken. Op Bord 7 nam Wil de Gids geen risico en wachtte rustig af op dat ene kansje. Twee borden verder op bord 5 speelde Murphy Brunings zoals gewoonlijk opportunistisch, maar zijn tegenstander liet zich duidelijk niet gek maken. Ook bij Hans Doornheim op bord 2 stond het nog volledig in evenwicht, net als bij Fokke Lindeboom op bord 4. Vooralsnog leek alleen Cor van Lennep op bord 3 aan het kortste eind te gaan trekken. Kortom bij het opmaken van de tussenstand leek een gelijkspel niet onmogelijk, maar we konden voor hetzelfde geld ook met twee of nul punten huiswaarts keren. Dit was teamcaptain Hans ook niet ontgaan en dus stelde hij aan mij voor om samen binnenkort remise aan te bieden. Goed plan, maar op het moment dat we dit tot uitvoer wilden brengen ging het bij ons de verkeerde kant op. Hans verkeek zich, wat hem een kwaliteit kostte en ik koos de achteraf gezien minst goede optie van de twee, waardoor de problemen zich langzaam aan opstapelden.
Vrijwel tegelijk met deze twee tegenslagen tekenden Wil en Murphy voor puntendeling, won Ruud door goed spel zijn partij en moest Cor zijn meerdere erkennen in oud SGO-er Hans Ranft. De hoop was dus gevestigd op Jan en Fokke of … een wonder op bord 1 en 2. Deze wonderen kwamen helaas niet. Na eerst te moeten kiezen tussen een loperlijn of blokkade van de vijandelijke koning werd ik gedwongen om met beide een loper op de zwarte velden mijn pionnen ook op de zwarte velden te schuiven. Hierdoor kwam ik in tempodwang en was de uitkomst duidelijk. Een alles of niets poging voor het team mocht dan ook niet baten. Ook Hans probeerde uit alle macht nog een wondertje te forceren, maar ook dat was tevergeefs.
Met een 4-2 achterstand was Nieuwerkerk al zeker van een punt en dus nam de druk op de borden van Jan en Fokke toe. Fokke leek in eerste instantie het beste om te kunnen gaan met deze druk en won een kwaliteit, maar moest daardoor wel drie i.p.v. twee aaneengesloten vrijpionnen gaan keepen. Bij Jan was de impasse echter alleen maar groter geworden. Zijn tegenstander bood dan ook slim remise aan om de winst voor zijn team zeker te stellen. Na een korte analyse van de stelling besloot de teamcaptain op aandringen van Jan het aanbod aan te nemen en ons dus gewonnen te geven. Wie namelijk de impasse zou doorbreken zou hoogstwaarschijnlijk verliezen en dus lag het niet in de lijn der verwachting dat de tegenstander van Jan dit ooit zou gaan doen. Op het laatst overgebleven bord was het daarom alleen nog individueel gezien erg spannend. Helaas bezweek Fokke uiteindelijk onder de druk van de drie oprukkende pionnen en zijn geringe resterende speeltijd en werd het 5½ - 2½ voor de Nieuwerkerkers.
Serge Erdtsieck