Spanning in Waddinxveen

Op 11 januari stond de kraker tussen WSV 1 en Overschie 3, in het verre Waddinxveen, op de agenda. Aan het begin van het seizoen zou de verstandige bookmaker ons in hebben gedeeld als een hoge middenmoter, maar na 3 wedstrijden stonden we slechts een half bordpunt achter op koploper Onesimus 1, onze laatste tegenstander van dit seizoen. Waddinxveen, met gemiddeld zo'n 70 ratingpunten meer, stond op een derde plek met twee matchpunten achter ons. Ons doel was dan ook duidelijk, winnen en mee blijven doen om de koppositie.

Op 21 december gingen Sam en Gijs ons al voor, met Sam die bij ons voor het eerst op bord 1 plaats nam. Sam zijn verwachte tegenstander heeft een rating van bijna 300 punten hoger, maar met Sam zijn vorm lijkt alles mogelijk. Hij wist een klein voordeel uit de stelling te halen en dit af te wikkelen naar een eindspel wat voor hem positief was. Echter kon hij de winst niet vinden en werd tot remise besloten. Waddinxveen had ons echter verschalkt en hun bord 8 speler tactisch op bord 1 gezet. Deze speler had als nog 30 punten overwicht op Sam, dus een slechte uitslag was het verre van. Gijs speelde, naar eigen zeggen, een rot partij op bord 2. Hij maakte een blunder in de opening en heeft 3 uur lang dapper gestreden, maar moest helaas met lege handen Waddinxveen weer verlaten. Dit betekende dat we naar Waddinxveen toe zouden gaan met een achterstand van 0,5 tegen 1,5. Op zo'n moment zit de spanning er dan toch wel in. Je bent al veilig als team, de minimale doelstelling, maar als je de titel al bijna kan proeven, dan smaakt dat naar meer.

Jan speelde op bord 7 het Reti tegen zijn tegenstander, die veel moeite had met de opening en erg veel tijd gebruikte. Hans speelde een leuke pot tegen zijn tegenstander en naamgenoot, die ergens midden op de avond opeens onze Hans een prachtig paard op f4 liet zetten. Fokke had lang gerokeerd en was vol op de aanval gegaan, maar had ergens een zetje over het hoofd gezien, waardoor hij naar eigen zeggen wat ongelukkig was komen te staan. Wil won kundig een pion, maar Serge leek helaas een stuk te gaan verliezen. Fokke merkte rond een uur of 10 op dat de meeste partijen richting het eindspel gingen, maar dat op bord 3, mijn tegenstander en ik nog niet eens uit de opening waren. Een redelijke opmerking overigens, daar mijn tegenstander en ik beiden een uur hadden verbruikt, maar slechts 10 zetten op het bord hadden weten te toveren.

Jan was ook als eerste klaar, ik had gedurende de avond het gevoel dat hij het overwicht had in de stelling, maar naarmate de stukken naast het bord kwamen te staan, leek het overwicht ook van het bord te verdwijnen. Na Jan zijn remise stond het 1-2. Serge kwam echter niet uit de greep van zijn tegenstander en moest de handdoek in de ring gooien, een zure verlies partij die ons op een 1-3 achterstand bracht. Het zag er lastig uit voor Overschie. Hans en Wil stonden beter, Fokke iets slechter, bij mij was er weinig van te zeggen, daar we na 15 zetten bij elkaar opgeteld zo'n 30 á 40 minuten op de klok hadden. Hans wist echter een stuk te winnen en daarmee zijn topvorm door te zetten en Fokke wist mooi remise te houden.

Dan staat het 2,5 - 3,5 en heb je alles nog in eigen hand. Wil speelde, zo bleek later, tegen een tegenstander met een goede 200 rating punten meer, maar stond in de tijdnood fase nog steeds gewonnen. Mijn tegenstander was in het centrum, na een verkeerde ruil, een stuk kwijtgeraakt. Dit kwam tot mij echter als zo'n verrassing dat ik, met nog 5 minuten op de klok opeens opnieuw de denktank in moest. Het einde van Wil zijn partij heb ik niet meegekregen, maar er is tegen het einde aan remise besloten. Zonde van de winstkansen, maar gezien het ratingverschil een hele mooie prestatie. Wil had aan het begin van de avond gezegd de trainingen van Rinus weer toe te gaan passen en als ik dit zo zie, is dat wellicht nu al de beste tip van 2018. Rest, met een stand van 3-4, alleen nog mijn partij.

Het was een lastig eindspel, met een loper, toren en twee pionnen tegen een toren en vier pionnen. Ergens in het eindspel won ik een tempo, of gaf mijn tegenstander er eentje weg, daar ben ik nog steeds niet over uit, maar het koste hem een pion en later nog een. Later won hij er weer een terug, maar dat had wel een torenruil als consequentie. Wat overbleef was een eindspel van een loper en een pion tegen twee pionnen. Met een wachtzetje hier en daar wist mijn koning dichterbij te kruipen en konden de stukken in de doos, met een eindstand van 4-4. Hoewel we liever hadden gewonnen en de kansen er zelfs waren, zorgt deze uitslag er voor dat we promotie nog steeds in eigen hand hebben. Het plan voor de laatste 3 wedstrijden is dan ook simpel van gedachte, maar helaas zoals altijd moeilijker van aard; alles winnen. Niets is echter onmogelijk, dat hebben we ook tegen Waddinxveen weer gezien.

Niels van Diejen