De Buurmannen Slaan Toe

Hoe leuk is het om op een zondagochtend een verslag te schrijven van een verloren wedstrijd waarin je zelf ook nog als een draak gespeeld hebt? De afstandbediening van Netflix binnen handbereik en het haast uitgelezen boek naast de bank ten spijt, dwing ik mijzelf over de Via Dolorosa naar het toetsenbord voor deze opdracht.

Gezien het ratingverschil van gemiddeld zo'n 100 punten waren we weliswaar favoriet, maar elke schaker onder ons weet dat dat slechts een theoretisch feit is. Erasmus was deze dag scherper, handiger en ging verdiend met de punten naar huis.
Zo ging het:

Aan bord 2 speelde Robbert snel en agressief tegen de zwarte opzet. Hij investeerde een pion om, al in een toren/ongelijke lopereindspel, de damevleugel van de tegenstander vast te zetten. Einde niet gezien, remise werd het. 0,5 - 0,5

Toen ik na zo'n anderhalf uur bij Albert aan bord 4 keek stond hij slechts ietsje minder met wit, maar even later was het ineens gedaan, 0,5 - 1,5

Het drama aan mijn bord aan 8 dreunt de volgende dag nog na. Na een onnauwkeurigheid van zwart met een "petit combination" de pion op f7 gewonnen, daarna hevig geschrokken van een paardzet, de dreiging gepareerd met een zet die heel goed was, zonder zelf te begrijpen waarom. Geheel een dreiging over een zwarte diagonaal overzien en het remiseaanbod, in beginnende tijdnood, dankbaar aangenomen. In waarschijnlijk gewonnen stelling. 1- 2

Cor aan bord 5 gaf na de partij aan dat hij de rokade onterecht had uitgesteld, hij kwam daardoor in zwaar weer en zijn pluspion moest hij teruggeven. Wat ik zelf van de partij zag, was dat wit het ook sterk speelde met een thematische piondoorstoot in het centrum. 1-3

Erik deed wat terug voor het team door aan bord 1 sterk te verdedigen en los te komen van de witte druk, waarna een opgerukte vrijpion de beslissing gaf, 2-3.

Omdat Karel aan 5 inmiddels een stuk achterstond ( hoe of wanneer is mij onbekend) en Maurits een pion achterstond en geen aanvalskansen had, was hier de wedstrijd eigenlijk al verloren. Marcel werd opgedragen door te spelen en remise af te slaan, hij stond ook wat beter en je weet maar nooit met de rest. Kort daarop won hij een stuken begon zijn partij te verzilveren.

Inmiddels had Maurits uitstekend gekeept en het dubbel paardeneindspel op remise gehouden, 2,5 - 3,5.

Karel probeerde nog met een wanhoopsoffer eeuwig schaak te bewerkstelligen, maar het zat er niet in, 2,5 - 4,5 

Tot slot slaagde Marcel erin de partij naar zich toe te trekken en was de eindstand bereikt, 3,5 - 4,5. 
Cor en ik hebben zeker kansen laten liggen om een half meer te scoren dan wat we deden, het mocht niet zo zijn.

De zondag is nog jong, het schrijven heeft therapeutisch effect gehad en de dag is zwanger van mogelijkheden. Bijvoorbeeld een wandeling met de hond over de Brabantse wal, daar zijn geen zwarte diagonalen; dan kan ik ze ook niet missen.

Rob Hopman-Been