Dordrecht 3 - SGO 2

Op 7 januari mochten wij met SGOR2 aantreden voor de eerste RSB-wedstrijd van het nieuw jaar. De wedstrijd bracht ons naar Dordrecht, waar wij het op namen tegen hun derde team, een belangrijke wedstrijd voor beide ploegen in de strijd tegen degradatie. Het liep zondermeer uit op een avond van spanning en sensatie, met verrassingen over en weer.

Op bord een speelde Ronald Ruytenberg. Hij speelde naar eigen zeggen een matige opening maar wist toch een klein voordeeltje te krijgen. Helaas kon hij het juiste plan niet vinden, waardoor dit voordeel werd omgezet in een nadeel, waarbij zelfs ik zag dat zijn stelling achteruitging. Doordat Ronald zijn tegenstander in tijdnood kwam en niet de tijd had om alle mogelijkheden uit te rekenen, wist Ronald er uiteindelijk toch nog met een halfje vandoor te gaan. 0,5-0,5

Bord twee was het domein van invaller Mario. Mario kwam goed uit de opening tegen een toch vrij sterke tegenstander, maar begon op een gegeven moment spoken te zien. Helaas voor Mario viel net na zijn remiseaanbod opeens een plotselinge 1-0 voor de onzen (waarover later meer), waardoor zijn tegenstander vond dat hij door moest spelen. De eerdergenoemde spoken waarden over het bord en Mario ging er door het kiezen van het verkeerde plan helaas van af. 0,5-1,5

Gijs zat op bord drie en kwam lekker uit de opening, later bleek dat hij een voordeel van +1,4(!) had opgebouwd. Helaas kon hij na de opening, waarin veel stukken van het bord af waren gegaan, niet het juiste plan vinden om dit voordeel uit te bouwen of zelfs te behouden. Een droge remise volgde. 1-2

Sam had aan bord vier deze avond beduidend minder problemen met het uitbouwen van een voordeel. Het zal niet later dan 10 uur zijn geweest voordat de stukken in de doos konden. Ik zat er zelf naast en zag vol bewondering hoe de stukken over het bord vlogen, allen richting de koningsvleugel, met uiteindelijk een simpel doch effectief grapje die de doorslag gaf. Een vork met damewinst tot gevolg. Een prachtig eind en een welverdiend punt! 2-2

Zelf zat ik aan bord vijf. Al een paar keer eerder heb ik het gehad over niet het juiste plan kunnen vinden, maar ik wist er zelf helemaal een potje van te maken. In mijn eigen opening speelde ik niet frivool en geconcentreerd zoals normaal, maar juist bang, ongeconcentreerd en laks. Het gevolg was dat ik er met wit compleet werd afgeschoven. 2-3

Op bord 6 zat teamcaptain Hans Doornheim. Net als ikzelf heeft hij, op zijn prachtige overwinning op SOF/DZP na, ook nog niet echt zijn beste externe seizoen. Tijdens de overgang van het middenspel naar het eindspel wist de tegenstander de druk op te blijven voeren en steeds de beste zet te vinden, terwijl Hans enkel kon verdedigen. Het resultaat was helaas een verloren partij. 2-4

En dan sta je 2-4 achter, met nog twee partijen die bezig zijn en die zomaar in remise kunnen eindigen. Fokke zat al sinds een tijdje druk in de voorbereiding op Tata Steel en stond in een betere stelling, maar deze stelling omzetten naar winst was verre van makkelijk. David van den Vloed zat er in een Siciliaan goed voor, maar het toreneindspel met een pion meer was in beginsel nog lastig.

Graag neem ik jullie even mee terug naar het begin van de avond. Sinds David bij ons in het team zit rijd ik eigenlijk standaard met hem mee naar de uitwedstrijden. Doorgaans hebben we interessante gesprekken over religie, de schaakclub, sport, werk of familie. Ditmaal kwam David tijdens het autorijden echter bij Mario en mij ten rade omdat hij niet goed wist wat hij moest spelen. Mario was een powernap aan het doen om zich voor te bereiden op de wedstrijd en David vertrouwde ons de kennis toe dat hij het maar moeilijk vond om te bepalen wat hij nou voor plan moest kiezen in het Siciliaans. Ik stelde hem voor om de versnelde draak eens te bekijken, waarop hij vroeg wat hier dan zo versneld aan was. Het antwoord? Geen d6 spelen, om later á tempo een keer d5 eruit te kunnen gooien. Een gevaarlijke, zwaar theoretische optie waarbij je meerdere moeilijke varianten tegen kan krijgen, waardoor d5 soms niet eens mogelijk is.

Zijn we weer terug bij de wedstrijden, om een uur of 11. Tot mijn schrik en verbazing hoor ik dat David, gestoord als hij is, mijn advies in de wind had geslagen. Hij had op een gegeven moment wél in een keer d5 gespeeld, maar had het natuurlijk helemaal niet kunnen bekijken! Hij was echter een pion voorgekomen, die in het eindspel een vrijpion was geworden. Uiteindelijk wist hij het einde van het bord te behalen en hiermee de winst binnen te halen. Waar velen mensen uren in de boeken zitten en youtube filmpje na youtube filmpje verslinden om de versnelde draak enigszins door te krijgen, speelde David hem gewoon uit de losse pols?! Ongelofelijk knap en een mooie verdiende overwinning! 3-4

Dan hebben we nog Fokke. De man die twee of drie seizoenen geleden heel Dordrecht op zijn kop wist te zetten door uitgebreid een Nieuw-Zeelandse Hakka uitvoering te doen in de speelzaal. Dé man die voor ons de 4-4 nog binnen kon halen, áls hij wist te winnen. De rasechte, door de wol geverfde Spartaan die een belichaming is van het mantra “Sparta naar voren!!” Ik zag een schouwspel ontstaan waarin hij in de tijdnoodfase zijn tegenstander opeens tóch een pion wist af te snoepen op de koningsvleugel en waar zijn stukken steeds dreigender dichterbij kwamen. Een mix van Spartaans en Catalaans positiespel waarbij de fictieve bal steeds dichter bij het doel van het spel kwam – de koning van de tegenstander. En uiteindelijk moest de tegenstander, in tijdnood en uitgeblust door de enorme druk, toch de witte vlag hijsen toen de stelling van Fokke zich had ontwikkeld tot een compleet gewonnen stelling. Wat een partij en wát een resultaat. 4-4 na een 2-4 achterstand!

Met 3 wedstrijdpunten uit 4 wedstrijden staan wij met SGO 2 heel verassend nog op een 4^de plek. Dat laat echter alleen maar zien hoe dicht het aan de onderkant allemaal op elkaar staat. Dat terwijl wij nog tegen topteams CSV 1 én Sliedrecht 1 moeten spelen, met in de laatste ronde de degradatiekraker tegen WSV 1. SOF/DZP 1 staat op 0 matchpunten en kunnen wij vermoedelijk, of vooral hopelijk, wel onder ons houden. Echter moeten wij dan nog steeds één ander team de nek om weten te draaien. Het wordt nog een spannend eind van het seizoen. Kunnen wij handhaven met SGO2?! Hebben wij op 14 februari, de dag van de liefde, een kans tegen de jonge honden van Sliedrecht 1?! Hoe moet en zal captain Hans Doornheim zijn team de komende wedstrijden opstellen en zullen hij en ondergetekende hun vorm weer op tijd hervinden!? En kan de rest van het team zo sterk blijven presteren als zij nu al doen?! Er is maar één manier om het uit te vinden, komt dat zien en steun SGO2!