In memoriam, Ruud Jan Kloek

Afgelopen week hebben wij vernomen dat Ruud Jan Kloek, een zeer gewaardeerd lid van ons schaakgenootschap, helaas is overleden op 10 april 2020. Ruud Jan was al enige tijd ziek en de laatste maanden ging het steeds slechter met hem. In januari zagen wij hem nog eenmaal en heeft een aantal van onze leden nog goede gesprekken met hem mogen voeren, iets waar ik zelf dankbaar voor ben en zal blijven.

Ruud Jan was al sinds 1973 lid van SGO. Zelf herinner ik me hem nog goed van toe ik klein was. Op tijden waarop ik allang naar huis had moeten zijn, maar toch nog door de vereniging heen banjerde, zat hij vaak al te schaken tegen onze andere leden met zijn bijna iconische sigaar in de hand. Toen destijds, als kleine jongen, gaf deze sigaar mij altijd het gevoel dat hij een heel imposant man was, waar je tegen op kon kijken.

Ruud Jan was een goed schaker en heeft eenmaal ons clubkampioenschap mogen veroveren, in het seizoen 1982-1983. Dirk Erdtsieck, ook al jaren lid bij ons, benoemde hem zelfs als “Een sociaal man, waar niet van te winnen viel”. Hij schaakte jaren lang mee in onze hogere teams en verklapte mij in het verleden wel eens dat, zodra hij ons eerste RSB team uit zou moeten, hij zou stoppen met teamschaken. Het kwam gelukkig nooit zo ver. Ronald Verbeek vertelt nog graag de anekdote hoe Ruud Jan een keer het gehele eerste KNSB team had uitgenodigd om bij hem te komen eten na een teamwedstrijd. Daarbij waren zij allen welkom om tot laat op de avond te blijven, om verder te analyseren en schaken.

Wel vond ik het lastig om te zien hoe gefrustreerd Ruud Jan de laatste jaren kon zijn als zijn spel minder werd, door de vermoeidheid die hij voelde door zijn ziekte. Tegelijkertijd tekende dit zijn karakter. Hij was secuur, gedreven en werd getekend door een absolute winnaarsmentaliteit. Tegelijkertijd won zijn liefde voor het spel het nog wel eens van deze drang om te winnen. Zo heb ik hem, in de jaren dat ik met hem in een team mocht spelen, een aantal keer remise aan zien bieden in de tijdnoodfase van het spel, ondanks een betere stelling. Hij vond het maar niets om te winnen op tijd als het niet meer nodig was voor het team. Liever won hij gewoon doordat hij beter kon schaken. Iets wat hij overigens vaak genoeg kon.

In latere jaren mocht ik Ruud Jan beter leren kennen en kwam ik er achter dat mijn beeld van hem als kind klopte, zij het om andere redenen dan ik toen destijds dacht. Zo was Ruud Jan van 1974 tot en met 1978 penningmeester van onze vereniging en een aantal jaar geleden nog actief in onze kascommissie. Tijdens de avonden die wij samen doorbrachten voor de kascommissie, kreeg ik het gevoel hem echt te leren kennen. Hij vertelde vol passie over zijn voorzitterschap van zijn VVE, maar ook vooral over het vele vrijwilligerswerk wat hij jaren deed voor Amnesty International. De imposante man met de sigaar werd voor mij toen voor het eerst en ook vooral een goed, mooi en zachtaardig mens. Een man met zijn hart op de juiste plek, die klaar stond voor anderen en nooit te beroerd was om zijn mouwen uit de handen te steken. Tegelijkertijd kende hij ook zijn eigen kwaliteiten, want toen wij het oude clubgebouw gingen verbouwen, vond hij het zelf een beter idee voor de gehele vereniging om materialen en geld te doneren, ook weer iets wat zijn betrokkenheid bij de club toonde.

Met het verlies van Ruud Jan verliezen we dan ook meer dan een goede schaker en meer dan een teamlid. Ik zal hem zelf altijd blijven herinneren als de vrijwilliger van Amnesty en de voorzitter van de VVE. Ik hoop dat we hem vooral altijd mogen blijven herinneren als het goede, mooie en zachtaardige mens die hij was. Ruud Jan is 76 jaar oud geworden, voor ons gevoel lang niet oud genoeg.

Ruud Jan Kloek

18/10/1943 – 10/4/2020