Reality Check!

Als 60+-er kwalificeer je je voor de griepprik, die haal ik al 4 jaar bij de huisarts. Dan wordt er een ochtend vrijgemaakt door de assistente die, gewapend met een grote mand vaccins, ons aan de lopende band vaccinaties toedient. Ik word dan flink met mijn neus op de feiten gedrukt dat ik nu toch echt bij de oudjes hoor: was mijn haar maar al wat grijs, dan zou het allemaal wat makkelijker te behappen zijn.

Eenzelfde gevoel bekroop me toen ik samen met Albert Segers de speelzaal betrad om het PK senioren van de RSB te spelen. In Spijkenisse, ook een deel van het Avondland, waar de dagen ten einde lopen en de duisternis zijn intrede doet. De naderende avond biedt echter ook het genot van de zonsondergang, en is duister niet de voorwaarde om de sterrenhemel te bewonderen? 
De zaal was vol met mannen en één vrouw, allen in de -vroege- herfst van hun leven, volhardend in de strijd om roem en erkenning in ons edele spel.
Ik herkende meerdere spelers, die ik in mijn vroege Overschie-jaren (1981-1987) ontmoet heb. Van naam dan, de gezichten waren wat anders dan ik mij herinnerde. Zou het omgekeerd voor hen ook zo geweest zijn? 

Wij waren niet de enige Overschie-spelers, ook Pim Kleinjan speelde in onze groep en het was bijzonder inspirerend hem ook te zien spelen terwijl hij met zijn ziekte omgaat.

De voorbereiding was niet de beste, want de nacht voorafgaand eindigde mijn partij in Bergen op zoom voor de avondcompetitie 00.20, dus een goede nachtrust zat er niet in: welke schaker kan immers direct na een competitiepartij de slaap vatten?

Toepasselijk werden op deze herfstdag de klokken ingedrukt en waren we van start.
In een toernooi heb ik vaak dat de eerste ronde al "vertelt" hoe het gaat lopen. 
Ik had zwart en bereikte makkelijk gelijk spel na een niet ambitieuze opzet van wit. Op weg naar winst blunderde ik een stuk weg, en had slechts de tijdfactor in mijn voordeel. Mijn tegenstander kon mat in vier geven, maar moest dat binnen 10 seconden doen ( 25 min pppp, er was geen increment) en dat redde hij net niet. Ik zou die dag geluk krijgen, dat was het gevoel.
Daarna met wit tegen de latere winnaar Ben. Er kwam een interessant pionneneindspel op het bord dat ik niet wist te winnen. De stelling noteerde ik tijdens de partij ( u ziet hem boven) en schijnt toch te winnen te zijn, dat was de conclusie die Albert en ik trokken toen we in het restaurant tijdens het eten ons over de computers bogen, in de voortdurende zoektocht naar de beste zet.
Albert, op voorhand één der favorieten, speelde leuke partijen maar de afwerking was niet goed genoeg waardoor hij meerdere punten miste. Gelukkig voor hem was zijn partij in laatste ronde tegen de ons bekende Joop Huijzer een parel!
Ondertussen had ik een sprint getrokken met drie winsten en ging aan kop  De laatste 2 partijen eindigde in remise; eerst kon ik mij net redden in een lastig middenspel en in de laatste ronde werd ik in de opening overspeeld, worstelde mij los en kwam veel beter te staan, maar mijn tegenstander Symon verdedigde zich koelbloedig op de zevende én achtste rij waar ik aanviel - hoe kon ik dit nu laten ontglippen?- en herhaalde ik in armoede maar de zetten.
Het geluk had mij inderdaad bijgestaan deze dag. Zetten die ik huiverend zag aankomen werden niet gespeeld. Tel daarbij op twee regelmatige winsten en ik kwam bovendrijven, nét niet genoeg voor de toernooiwinst. 

Een hele leuke ervaring was dit toernooi. Welverzorgde lunch en vriendelijke mensen in de organisatie en bediening, en een prettige sfeer onder de spelers. Ik kom hier zeker terug.


Rob Hopman-Been

link naar de RSB:
https://r-s-b.nl/nieuws/uitslagen-pk-senioren-2021/