Soms zit het mee ...

En tegen Shah Mata uit zat het tegen. Het was zo’n wedstrijd die je liefst zo snel mogelijk wil vergeten. Na zo’n anderhalf uur spelen leek er geen vuiltje aan de lucht. Op de meeste borden stond het ongeveer gelijk, of zelfs iets beter.

Als eerste speelde op bord 4 Marcel met zwart remise in een scherpe stelling waarbij beide partijen geen winst zagen. Een half uur later leken de kansen ineens hard gekeerd. Albert had na de opening een mooie drukstelling maar die stond ineens twee pionnen achter. Daan werd in het middenspel langzaam weggespeeld door zijn ervaren tegenstander. En Jeroen en Arnout verloren na een paar foutjes redelijk kansloos. 2,5-0,5 achter. Op dat moment had Erik in een partij die redelijk gelijk op ging in een dubbel torenspel zich verrekend en een duur pionnetje verloren. 3,5-0,5. Zowel Ronald Ruijtenberg als Karel (beiden zwart) kregen een remise aanbod waar hun stand op het bord geen forceer actie rechtvaardigde. 5,5-1,5.

Als laatste vocht Albert nog dapper door met twee pionnen minder en slechte koningsstelling. Maar ook daar liet het resultaat zich helaas raden. Eindstand 6,5-1,5 verlies.

Hopelijk wordt ik morgen wakker en blijkt het slechts een nare droom te zijn geweest.