Kelderkraker Eindigt Onbeslist

De vijfde ronde van de KNSB competitie was een belangrijke. SGO 1 moest tegen Krimpen aan den IJssel 2. Beide ploegen ademen door een rietje in Klasse 3F. Dat is na de wedstrijd niet verholpen, want het werd 4-4. Een matchpunt voor beiden, plus voor Overschie een gevoel na afloop dat er meer in zat. We beginnen met de uitslagen.

Overschie 1 Krimpen aan den IJssel 2 4 - 4

Straver, R. (Robert) 2120 Glissenaar, M.B. (Marcel) 2004 1 - 0

Brandenburg, E. (Erik) 2075 Zwart de, C. (Cor) 2039 ½ - ½

Looijmans, K.N.H. (Karel) 2040 Huijzer, J. (Joop) 1934 ½ - ½

Ochtman, H.W. (Henk) 2001 Arnold, K. (Kiri) 1893 0 - 1

Feelders, C.W. (Cor) 1976 Nieuwenhuizen van, P.R. (Peter) 1901 ½ - ½

Krop, H.A. (Henri) 1840 Arnold, F.D.D. (Frieda) 1826 1 - 0

Kempen van, A. (Arnout) 1820 Versteeg, H.J. (Henny) 1806 ½ - ½

Diejen van, N. (Niels) 1722 Nieuwenhuizen van, J.H. (Hans) 1851 0 – 1

Uw verslaggever heeft geen idee in welke volgorde de punten binnen kwamen. Niet dat het vanaf nu fictie is, maar mocht er in de chronologie wat mis gaan, dan is dat de schuld van de VAR.

Na ongeveer 2 uur zag het er prima uit voor Overschie. Henri, Erik, Robert en Niels hadden prima stellingen en de rest stond gelijk of onduidelijk, maar zeker niet ‘duidelijk verloren’. Henri verzilverde zijn voordeel vrij eenvoudig en tikte het eerste punt aan. Op dat moment kreeg Karel een remise-aanbod en ook hij zag dat Overschie wind mee had. Karel had de opening op punten gewonnen, maar was toch wat terug gedrukt. Na wat overleg en zijn eigen inschatting van de stelling die hij voor zich zag, leek aanname van het bod een wijs besluit. Achteraf kan je wellicht denken: “gezien de uitslagen was het misschien beter om ...” Maar je kunt ook prima redeneren dat dit halfje in iets mindere stelling Overschie een matchpunt heeft opgeleverd!

In het derde uur volgden er twee remises en twee ongelukkige nederlagen. Niels kwam met wit tegen een Pirc met flink voordeel uit de opening. Een ongelukkige ruil had zwart in problemen gebracht. Met een drieluik verdween echter het voordeel. Een zetje maakte dat een grote plus een kleine werd, even later maakte een volgende zetje dat een kleine plus een kleine min werd en weer even later was er een zetje die tot verlies leidde. Drie zetjes, schaken is genadeloos. Het punt of in ieder geval een halve, was niet voor Overschie maar voor Krimpen.

Henk was ondertussen ook in grote problemen. Aan een kansrijk offer werd geen goed vervolg gegeven en zijn tegenstander kon met een paar sterke zetten de lijnen openen. Op enig moment waren zwarte pionnen bijna aan de overkant en Henk stond al materiaal achter. Ook lichte tijdnood werd prima doorstaan door de jongedame en onze man op bord 4 moest opgeven. Een voorsprong voor Overschie was opeens een achterstand.

De remises voor Arnout en Erik waren net niet zo enerverend als de 3-3 van Frankrijk – Argentinië. Over de partij van Arnout is relatief weinig bekend. Ja, hij is gesignaleerd en hij staat op het uitslagenformulier, maar op een of andere manier is de partij aan ieders aandacht ontsnapt. Wetenschappers doen er momenteel onderzoek naar. Mogelijk hebben de spelers een bepaalde serie zetten gedaan waardoor aanwezigen vergeten wat ze hebben gezien. Militair ontzettend interessant natuurlijk. Het enige wat we nu weten is dat het remise is geworden. Hopelijk is er over 2 jaar, als het rapport klaar is, meer bekend … Oh wacht, via de app komt toch opeens de partij door. Vergeet de vorige zeven zinnen maar, die hoef je niet te lezen.

Arnout had een spannende remise met kansen. Er was een pion geofferd in ruil voor kansen tegen de witte koning. Een remiseaanbod werd afgewezen door onze man op bord 7, te meer daar hij met zijn koning de witte stelling kon binnendringen. Rond de eerste tijdcontrole was er even wat commotie over het verplicht noteren, maar dat mocht de pret niet drukken. In het eindspel vond wit een manier om zetherhaling af te dwingen. Kortom, remise dus.

Erik leek op bord 2 keurig op weg naar een vol punt. Een fraaie middenspel manoeuvre leverde hem winst van de kwaliteit op. Weliswaar had zijn tegenstander een loper en een pion, maar door handige dreigingen werd ook de pion opgeslokt. Er resteerde een eindspel van koning, 2 torens en 3 pionnen tegen koning, toren, loper en 3 pionnen op dezelfde vleugel. Lang werd op een punt gerekend voor Overschie, waarschijnlijk door beide spelers. Maar op een of andere manier vond Zwart (snap je de hoofdletter ...) steeds de beste verdediging. Erik haalde alles uit de kast maar uiteindelijk wist Krimpen een zwaar bevochten en belangrijk halfje uit het vuur te slepen.

We stonden met 2,5 – 3,5 achter en bij Cor was de stelling knotsgek. Aanvankelijk leek het een vrij regelmatige overwinning te worden voor onze man op bord 5. In de tijdnoodfase gebeurden er echter dingen die, als we wederom Frankrijk – Argentinie erbij pakken, het beste te beschrijven zijn als een 6 – 6 qua spanning en sensatie. Heel even dachten omstanders dat Cor een mat in 1 zet niet zag. Hij zat achter zijn bord, zijn klok liep en Dc1 zou onmiddellijk mat zijn. Helaas was Cor op dat moment even vergeten de klok in te drukken en bleek zijn tegenstander aan zet te zijn. Die kon na een knotsgekke fase ook niets meer doen dan een luchtgaatje maken voor zijn koning, waardoor eeuwig schaak voor beide spelers de enige weg bleek te zijn.

Robert was als laatste nog bezig. En dat was eigenlijk niet de bedoeling. In een London (!) kreeg hij precies op het bord wat enkele weken geleden uitgelegd was tijdens de training. Na de in London bekende zettenreeks … Db6; Db3 c4 deed wit niet Dc2 terug maar sloeg hij op b6. Dat leverde zwart groot voordeel op. Zo groot dat 10 zetten later bijna alle witten stukken op de onderste rij stonden en rokeren voor wit niet meer mogelijk was. Zeer groot voordeel werd omgezet in de winst van een stuk. Dat bleek iets te gretig te zijn, want wit kreeg er 2 pionnen voor en eindelijk lucht. De partij ging nog lang door. Het ‘mega-grote voordeel’ was omgeslagen in ‘groot voordeel’ en uiteindelijk was het stuk meer na ruim 4 uur spelen voldoende voor de winst en dus het gelijkspel.

Vanwege het gelijkspel werd de Chineze maaltijd na afloop wat langer achter gehouden. Zodat de spelers via hun knorrige maagjes nog even konden terugdenken aan de middag. We hoeven zeker niet bij de pakken neer te gaan zitten, want er zijn nog 4 rondes te spelen en alles is nog mogelijk. En in eigen hand!