In Memoriam: Hans Doornheim

Op dinsdag 21 februari 2023 is onze vriendelijke reus en schaakvriend Hans Doornheim overleden. Zijn overlijden kwam niet als een verrassing omdat hij in de week ervoor, na een niet te winnen gevecht van 2,5 jaar tegen een vreselijke ziekte, besloten had tot euthanasie.

Ik leerde Hans kennen in 1986 toen ik weer lid werd van onze mooie schaakclub SGO waar hij sedert 1983 schaakte. En zoals je weleens kan hebben klikte het meteen tussen ons, we werden dikke vrienden. Al snel ondernamen wij naast het schaken nog vele andere dingen. Hij was net als mij een echt spelletjesmens en hield ervan om te sporten. Hij was ook overal wel goed in. Vaak gingen wij samen onder andere tennissen, tafeltennissen, snookeren en darten. Ook bleek hij een prima keeper te zijn voor ons SGO zaalvoetbalteam en het bedrijfsteam van Cor Feelders waarvoor wij weleens speelden als dat team een tekort aan mankracht had.

Behalve een enthousiaste schaker bleek hij ook over vele andere capaciteiten te beschikken. Voor onze club was en werd hij onmisbaar. In de periodes van 1986 tot 1989 en 1997 tot 2021 was hij vol overgave commissaris van materiaal, een rol die op zijn lijf was geschreven. Hij was dat ongetwijfeld nu nog steeds geweest als zijn ziekte hem niet had gedwongen om te stoppen. Naast zijn bestuurswerkzaamheden hielp hij ook graag met allerlei evenementen. Zo kon je hem vaak achter de bar zien helpen op clubavonden en toernooien of met de wedstrijdleiding. Op Koninginnedag en later Koningsdag was hij ook altijd paraat. Voor het vele werk dat hij deed werd hij een aantal jaar geleden ook volkomen terecht “Lid van Verdienste”.



Hans was ook een prima sloper. In 1987 gingen wij als vereniging verhuizen naar de Rodenburgstraat in een oud schoolgebouw dat als multifunctioneel wijkgebouw voor een aantal verenigingen zou gaan dienen. De lokalen die wij zouden betrekken hadden dienstgedaan als een soort van discotheek. De muren en plafonds waren zwart geschilderd en er stond een enorme stenen bar in. Ik had nog nooit iemand in mijn leven met zo veel lol en kracht een bar met een moker zien slopen. Met de diverse keren verhuizen van de club en soms ook van leden kon je het oermens Hans er prima bij hebben. En een bijkomend voordeel was dat hij de enige was met een groot rijbewijs.

Als schaker kon je maar moeilijk van Hans winnen. Met zwart ging hij altijd in het Frans staan en hield vaak tegen sterkere spelers remise en won op soms ogenschijnlijk makkelijke wijze van mindere schaakbroeders. Hier en daar ruilde hij eens wat, combineerde een keer en klaar was Hans. In zijn beste dagen tikte hij qua rating zo’n beetje de 1850 aan. Aan het bestuderen van openingen deed hij niet, maar hij was altijd wel een trouw volger van de trainingen van Rinus Degeling en andere clubtrainers. Hans kon ook prima doorrekenen en combineren. En lukte dat dan niet dan had hij soms de mazzel aan zijn kont hangen. Een tijdje geleden vroeg ik hem nog wat zijn beste partij was geweest. Een lastige vraag natuurlijk als je iemand daar mee overvalt en die al een kleine 40 jaar mooie partijen heeft gespeeld. Toch kwam er meteen een lach want de mooiste vond hij toch wel zijn pot tegen Cor Feelders die hij, met 2 pionnen achter, midden op het bord mat wist te zetten. Cor kon daar later ook nog wel om lachen.

Hans was ook jarenlang playing teamcaptain van het 3e team van SGO. Ook iets waar hij er veel schik in had en ook daar was hij erg goed in. Opstellingen maken, spelers informeren en dan maar hopen dat alle spelers er zouden zijn voor de wedstrijd en niet te laat zouden komen. Een van zijn vaste krachten in dat team, ik noem geen naam, bood op de zondag voor Hans zijn overlijden nog met een glimlach zijn welgemeende excuses aan met de woorden: sorry coach dat ik altijd te laat was. Hans kon daar wel om grinniken.

Hans leefde voor het schaken en genoot van de vrijdagavonden op de club. Hans was er altijd voor zowel de interne- als externe partijen en bleef na het schaken ook vaak hangen om bijvoorbeeld een potje te kaarten. Hij was ook altijd bereid om in te vallen waar nodig en als invaller scoorde hij ook bovengemiddeld. Ook bezocht hij bijna elke teamwedstrijd, zelfs als die in de uithoeken van Nederland werden gespeeld. En hoewel daar eigenlijk geen officiële titel voor bestond hadden een aantal schakers bedacht dat hij de titel “Supporter van Verdienste” diende te krijgen en zo geschiedde dat op de ALV. Hij vond dat geweldig en lijstte de oorkonde in en gaf die een mooie plek in zijn woonkamer.

Hans was de beste vriend die iemand zich maar kan wensen. Hij was op mijn huwelijk met Monique en zag mijn 2 kinderen Pim en Jurriaan opgroeien tot volwassen mannen. Hij was voor hun Ome Hans, maar vaker nog werd hij vroeger Hanselix genoemd. Weliswaar was hij als kind niet in een ketel met toverdrank gevallen, maar de kracht had hij wel. Hij kon ook bijzonder goed met Monique opschieten en vaak gingen zij samen op pad. Gezellig naar een musical, film, bingo of gewoon een boodschapje doen. Elke week kwam hij minimaal 2 keer bij ons op viste, at dan lekker mee en dat was altijd superleuk. Hij vond het ook heerlijk om in de vakantieperiode een paar weken bij ons in Epe te bivakkeren. Lekker een fikkie stoken, spelletjes doen, zwemmen en hij was altijd overal voorin en niets was hem te gek.

Zijn vriendschappen waren ook voor het leven. Toen Hans een jaar of 16 was begon hij voor de PTT te werken als postbesteller. Uit die tijd heeft hij nog een aantal trouwe vrienden zoals Annelies, Jan en Ed overgehouden. Met Annelies had hij Feyenoord als passie. Jarenlang had hij een seizoenkaart om zijn cluppie te kunnen zien. Wat een feest was dat toen Feyenoord in 2017 kampioen werd. Gezellig met z’n allen naar de Coolsingel. Zijn broer Adri had met zijn echtgenote Els onlangs nog via Stichting Ambulancewens geregeld dat hij nog naar de knotsgekke bekerwedstrijd tegen NEC kon. En wat waren wij afgelopen zaterdag nog blij met de 2-1 tegen AZ. Een laatste overwinning en wellicht een lonkend kampioenschap.

Met Jan had hij naast het wandelen, zoals het lopen van de vierdaagse van Nijmegen, als hobby om te 'bunkeren'. En dan bedoel ik niet teveel eten maar om samen tijdens de vakanties alle bunkers van de Atlantic Wall te bekijken. Van elke bunker werden foto’s gemaakt die Jan op zijn website zette. Als je bent zoals Hans was dan levert dat vele goede familiebanden en lange vriendschappen op. Toen 2,5 jaar geleden nierkanker bij hem werd geconstateerd was iedereen behoorlijk van de leg. Hans mankeerde namelijk nooit wat en was een gezonde beer van een vent. In mei 2020 maakte hij een misstap uit zijn vrachtauto en ving de klap op door zich vast te grijpen waardoor hij flinke last van zijn sleutelbeen kreeg. Gek genoeg bleef hij er mee tobben. Ik kwam op het idee om te helpen met zijn herstel door met hem te willen gaan fietsen. De eerste fietsrit ging op wat zadelpijn na uitstekend. Lekker weer, terrasje gepakt.
Een dag later was het nog steeds onbewolkt en vond hij het leuk om nog een ritje te gaan maken. Omdat ik lichte twijfels had om 2 dagen achter elkaar te fietsen stelde ik een kort rondje voor. Dat werd een rondje Grote Kerk. Wij waren de kerk nog niet rond en Hans verloor zijn evenwicht een klein beetje en kwam met zijn schouder en arm zachtjes tegen een muur. Ik liep hem nog te dollen want toevallig zat er al een scheur in die muur. Maar Hansie had veel pijn. Gelijk zijn huisarts gebeld, kon daar terecht en Monique haalde hem op met de auto en ging met hem mee. Uit de vele onderzoeken die volgden bleek het allemaal veel erger te zijn dan dat wij op dat moment konden vermoeden. De nierkanker bleek op vele plaatsen te zijn uitgezaaid. Omdat zijn botten broos werden waren er 2 operaties nodig en werd hij door familie en vrienden gekscherend “de Iron Man” of “Man van zes miljoen” genoemd. Hij kwam redelijke goed door de operaties heen hoewel zijn arm en het loopvermogen niet meer de oude werden.
Een aantal maanden geleden kreeg hij te horen dat hij was uitbehandeld en ging Hans van lieverlee steeds verder achteruit en ook de medicatie had geen baat meer. Gelukkig kon een groot deel van de wensen die hij had nog worden uitgevoerd. Een van de met recht hoogtepunten was wel de rondvlucht vanaf Rotterdam Airport met een vliegtuigje inclusief meerdere rondjes boven de Kuip met Jurriaan als copiloot.

Ook is hij onder andere nog een keertje met zijn broer Adri naar Londen geweest om nog twee voetbalwedstrijden te kijken. Met Monique nog een weekend naar een musical in Maastricht gegaan en nog een weekend naar Zeeland met Ed van Rijn en zijn vriendin. In de laatste weken ging zijn gezondheid hard achteruit en kon hij nog nauwelijks uit zijn bed komen. Dankzij de ingeschakelde hulp, familieleden en goede vrienden werd er nog getracht om er het beste van te maken. Doordat de pijn niet meer onder controle te houden was nam Hans het zeer moedige besluit tot euthanasie.
In de afgelopen dagen was het een drukte van jewelste bij Hans thuis. Iedereen wilde hem nog even zien en afscheid van hem nemen. Hans was dan ook bij iedereen zeer geliefd en had ook voor iedereen klaar gestaan. Zijn begrafenis is zaterdag 25 februari 2023 om 13.30 uur op Hofwijk. Wij gaan onze vriend enorm missen! Rust zacht kanjer.

Ronald Verbeek

Onderstaand enkele berichten, als steun voor Hans, uit onze schaakapp die wij als SGO hebben in als antwoord op het bericht van de (toen nog) aankomende euthanasie;

Maurits de Jong: Hans! Elke dag pijn is ook niks man! Kolere ziekte!

Serge Erdtsieck: O o o Hans wat verdrietig. Hier word je inderdaad even stil van.

Niels van Diejen: Het zal een groot gemis zijn Hans, maar het is fijn dat je dadelijk niet meer hoeft te lijden. Maar het is zo oneerlijk en wrang ...

Dick Bothof: Soms heb je woorden te over, En nu kom je niet verder dan zwijgen, Omdat dit niet met woorden te vatten is, behalve dat we je vreselijk gaan missen Hans.

Johan Quist: Hans, je hebt super goed gevochten. Van deze ziekte valt helaas niet te winnen. Heel veel sterkte de komende tijd!

Ronald Ruijtenberg: Ik weet geen woorden.

Robert Straver: Hoewel ik pas recent lid ben van Overschie en veel mensen nog niet echt ken (zoals Hans), wil ik eigenlijk alleen maar even zeggen dat het echt bijzonder warm is hoe de club plezier, geluk, het schaken met elkaar deelt maar ook gezondheid of zelfs een aankomend afscheid. Het is mooi en het is ontzettend dapper. Het geeft betekenis aan de club en de mensen die de club maken. Sterkte aan iedereen met het nieuws en nog meer sterkte voor Hans en zijn dierbaren.

Remco van Duist: Hey Hans, je hebt ongetwijfeld de beste keuze voor jezelf gemaakt. En een hele moedige ook. Wij kunnen denk ik niets anders doen dan hierachter staan. Ontzettend veel sterkte met het proces dat je nu gaat doorlopen. Doe het op jouw manier, wij houden onszelf wel sterk ??

Geoffrey Feelders: Kan geen woorden vinden om te beschrijven wat ik wil zeggen. Enige is dat ik wel weet, is dat je super moedig en trots moet kunnen zijn om z'n keuze te maken. Hans je bent geweldig! Waar menig ander van kan leren. Maak er tot die tijd het beste ervan! ??

Özgur Atmaca: Onze legende Hans we houden van je, je bent een icoon van de schaakclub geweest, kon ik maar meer genieten van je vriendschap, we gaan je missen, hoop je te ontmoeten hiernamaals, met alle respect naar jou.

Naast deze mooie woorden voor Hans kreeg hij dagelijks ontelbaar veel steun van familie en (schaak)vrienden. En hij waardeerde dat enorm!