Zwaar weer voor SGO 1

Met nog 2 rondes te gaan moet SGO 1 vrezen voor degradatie na een wat ongelukkige 3-5 nederlaag tegen DSC 2. Het eerste achttal staat weliswaar nog net boven de degradatiestreep maar onder ons moeten nog ploegen tegen elkaar, de komende tegenstanders van SGO 1 zijn zeker niet mals en de ‘slechtste nummers 8’ in de derde klasse kunnen ook nog eens degraderen. Kortom, het wordt billenknijpen.

Dat allemaal gezegd hebbende, zal het u niet verbazen dat over enkele weken op deze site te lezen is dat SGO 1 op miraculeuze wijze alle spoken en gevaren heeft weten te ontwijken. Want niet alleen is er voldoende kwaliteit, ook het gevoel dat het gewoon kan is nog volop aanwezig.

Over naar de wedstrijd. We speelden thuis en dat betekent dat je in de speelzaal in 24 graden zit en in de kerk op 9. Brillen beslaan en als je niet rent met je koffie is het koud bij aankomst. Wellicht is een koek en zopie halverwege de kerk een optie?

In relatief korte tijd stond het 1-1. Niels vond dat het maar eens tijd moest zijn voor een zege in het eerste. En wat voor eentje. Als een soort Jaap van Zweden dirigeerde hij zijn stukken naar de juiste velden. Een prachtig paard kwam op d6 en toen zwart probeerde deze weg te jagen, was het mat of dameverlies op de onderste rij. Met de zege in zicht namen de spanningen bij Niels toe. Hij liep zelfs af en toe even naar buiten om een hap uit een boom te nemen: 1-0

Marcel speelde een bekend pionoffer met wit waarbij zwart tijd verliest met het slaan op b2 met de dame en wit veel ruimte pakt. In plaats van zijn ontwikkeling eerst af te maken, besloot Marcel wel erg snel ‘all-in’ te gaan. Zijn centrum was niet zo stevig als gedacht en hij kreeg behoorlijk snel de deksel op zijn neus: 1-1

Karel en Henk deden Niels en Marcel na qua uitslagen. Niet dat u denkt dat ze pasjes, taal en gedragingen de hele dag nadeden. Dat zou toch wel wat vreemd geweest zijn. Karel had trek in pionnen. Hij won er eentje, nog eentje, nog eentje, nog eentje en nog eentje. Zelf noem ik dat vaak: “Wit stond circa 9 pionnen voor”. Relatief een eenvoudige middag voor Karel en toen er ook nog een matdreiging op het bord kwam streek zijn tegenstander de vlag. Het verhaal gaat dat de Bond voor Eervolle Omgang met Pionnen de speler van DSC 2 een boze brief heeft geschreven: 2-1

Henk is bij deze bond een vast onderwerp op de agenda. 1. Opening en mededelingen; 2. Notulen vorige vergadering; 3. Hoeveel pionnen heeft Henk ditmaal geofferd. Welnu, 1 te veel. Zijn eerste pionoffer leverde compensatie op: dynamiek in het spel en daar wel Henk wel raad mee. Maar zijn tweede pionoffer was echt teveel van het goede en wit maakte het met enkele krachtzetten fraai af: 2-2.

Erik en Robert (ondergetekende) hadden niet hun beste middag. Het enige verschil was de uitslag, maar het partijverloop kende veel overeenkomsten. Beiden stond halverwege de partij prima. Wellicht waren er zelfs kansen op groot voordeel. Maar dat kwam er niet. Sterker, het blunderspook deed zijn intrede en Erik miste een flinke tactische wending en Robert dacht zelf tactisch briljant te zijn maar daar klopte helemaal niets van. Aan het bord van Erik verscheen uiteindelijk een 0 en Robert mocht van fors geluk spreken dat in voor hem verloren stand zijn tegenstander een remiseaanbod accepteerde: we stonden achter met 2,5 – 3,5 en ons lot lag in handen van Cor.

Rob had de sterkste man van DSC 2 tegenover zich. Er gaan verhalen dat deze man wel 175 kilo kan liften. Daarnaast is hij een zeer sterke schaker. Rob kon met de witte stukken niet echt kiezen uit plan A of plan B en dat leidt er vaak toe dat de tegenstander wel tot zijn plan komt. De ruil van de zwartveldige lopers is in Engelse opstelling zeker geen slecht idee, maar dan moet er wel iets van een ruimteoverwicht zijn (in het centrum of de damevleugel). In de partij was het zwart die zeer sterk in het centrum stond. Rob verloor een pionnetje en met Zwitserse precisie haalde zwart al het tegenspel van wit eruit. Heel veel meer dan je tegenstander een compliment geven kun je dan niet doen: 2,5 – 4,5

Cor was weer eens als laatste bezig. Geen idee hoe hij dat elke keer voor elkaar krijgt met zijn stijl, want je zou verwachten dat het ergens rond zet 14 wint of verliest. Het was een ingewikkeld paardeindspel met een pion meer voor Cor. Daar was natuurlijk wel een hele partij aan vooraf gegaan. Ik had de indruk dat zwart een aantal keer een onhandige opstelling koos, maar het was ook weer niet zodanig dat er hele duidelijke winstpaden waren. Het paardeindspel is erg ingewikkeld. Ooit kreeg ik een keer een les van Predrag Nikolic hierin en hij zei twee dingen erover: “met een pion meer heb je de altijd de optie om paarden te ruilen en de positie van de koning beslist doorgaans of je wint of dat het nog remise is”. Met engines en Jan Timmans’ eindspeltechniek was het vast goed gekomen, maar eenvoudig was het zeker niet. Uiteindelijk kwam er een bepaalde wending in de partij waardoor vrijwel alle pionnen in de doos verdwenen en moest Cor berusten in remise: 3-5.

Met nog wedstrijden tegen Woerden (uit op 1 april) en RSR Ivoren Toren (thuis op 22 april) te gaan, moet het eerste flink aan de bak. Morele steun wordt zeker op prijs gesteld, al mag je natuurlijk ook gewoon een groot geldbedrag overmaken.

Robert Straver