SGO R2 thuis tegen DZP 1
De laatste wedstrijd van het seizoen stond op de agenda voor SGO R2, op 9 juni. Eerder die week, op 6 juni vond de degradatiestrijd plaats tussen 3-Torens 1 en Barendrecht IJsselmonde 2. Deze werd gewonnen door de 3-Torens, waardoor SGO pardoes weer op plek 6 stond. Officieel degraderen in een poule team 7 en 8, maar in onze poule zitten maar 7 teams. Hoe werkt het dan met degradatie? Niemand die het zeker wist. Het devies was duidelijk, met 4-4 zouden we weer 5de worden en op zeker gehandhaafd zijn.
Als Teamcaptain paste ik ons team er op aan. David op bord 1 tegen een speler die niet in vorm was, invaller Gijs van Dongen met eenzelfde verhaal op bord 6, etc. Bij aanvang van de partij bleek de tegenstander, De Zwarte Pion 1, voor het eerst dit seizoen invallers nodig te hebben. Dit waren er gelijk 3! Daar ging mijn opstelling, maar ze misten wel een paar van hun sterkste spelers, dus nadelig voor ons was het zeker niet.
Aan bord 1 had David een zware avond tegen de topspeler van de tegenstander, die op 1 wedstrijd na het hele seizoen op bord 2 had gebivakkeerd. David kwam niet lekker te staan in de Londen en raakte pardoes een stuk kwijt. Lang bood hij ontzettend goede tegenstand. Op het blote oog zag je de kansen van zwart groeien, maar de engine was onverbiddelijk – wit stond beter. En helaas, wit won dan ook. 1-0
Aan bord 2 zat ik zelf. In een Najdorf kwam ik minder lekker uit de opening dan ik dacht met wit en lange tijd was het pielen. Zelf weigerde ik met mijn paard op d5 de loper op f6 te slaan, mijn tegenstander weigerde weer om met de loper op e6 het paard te slaan. Na verloop van tijd beging ik willens en wetens een onnauwkeurigheid, waar zwart voor viel. Hierdoor gingen de dames en voor beide spelers een paard van het bord, waardoor er wat onbalans in de stelling kwam. Het was nog wel remise achtig, maar voor wit speelde deze stelling makkelijker. Door een foutje won ik eerst een pion, toen nog een en een ruil van het sterke paard voor de zwakke loper, waardoor ik in een gewonnen toreneindspel kwam, was genoeg voor het punt. 1-1
Topjongeling Kris zat weeral aan bord 3 en kwam met zwart redelijk te staan. Zowel hij als de tegenstander hielden elkaar in evenwicht, hoewel Kris naar mijn gevoel het leeuwendeel van de druk uitoefende. Na zijn uitstekende invalbeurt in het eerste speelde hij ook met vertrouwen, maar het was ook voor hem wel duidelijk dat dit op remise uit zou draaien. 1,5-1,5
Fokke aan bord 4 had eenzelfde partij. Fokke trachtte de aanval te zoeken in een moragambiet, maar de tegenstander weigerde om op c3 te slaan en speelde in plaats daarvan pion d3. Dan weet je al dat het een wat trage positionele stelling wordt, niet het soort spel wat Fokke per se fijn vindt spelen. Met het oog op ons doel en de stand, besloot Fokke remise aan te bieden, wat ook werd geaccepteerd. 2-2
So far so good, het doel lijkt bereikt te worden. Maar er zijn nog 4 partijen bezig en alles staat nog op het spel. Met een beetje pech verlies je gewoon 2-6 en dan is het misschien wel over en sluiten.
Op bord 5 speelde invaller Mario tegen een van de topscoorders van de tegenstander. A la Mario wist hij veel druk op het bord te houden en hoewel het in materiaal lange tijd gelijk stond, had Mario wel het betere van het spel. De laatste keer dat ik keek was overduidelijk dat de tegenstander mat zou gaan en niet veel later was de partij voorbij. 3-2
Aan bord 6 speelde Gijs van Dongen tegen de oerdegelijke, doch stevig aanvallende Mark Lagendijk. Toen ik later vertelde dat Mark een rating in de 1400 heeft schrok Gijs zich het lazerus. Mark is dan ook zo’n typische speler wiens rating niet goed zijn speelsterkte reflecteert. Gijs heeft lang niet of weinig geschaakt en moest er weer inkomen, maar hij won een pion, bouwde zijn voordeel uit en wist de partij als laatste van de avond binnen te slepen. 4-2
Wil zat aan bord 7 en versterkte maar weer eens zijn status als topspeler van het team. In het middenspel, zo zei hij het zelf, had hij wat zaken beter op kunnen doen, maar in het eindspel was hij heer en meester. Hij kwam een dame voor tegen een paard en 3 pionnen. Hoewel theoretisch gewonnen, moet je oppassen voor een gek springpaard. Dat deed Wil echter met faveure, waardoor de tegenstander weg werd gespeeld. 5-2
Arjen speelde aan bord 8 een goede pot. Ook hier was de partij lange tijd in evenwicht, maar waar Arjen dit seizoen vaak in tijdnood onterecht een punt cadeau moest doen, liet hij zich deze wedstrijd absoluut niet kennen. Hij veegde de tegenstander weg en pakte daarmee het laatste, absoluut verdiende punt. 6-2!!
Zo heeft het team, wat dit seizoen echt moest opwarmen, de laatste ronde de tot dan ongeslagen kampioen weten te fileren. Het is overduidelijk dat we met dit team in de tweede klasse horen en volgend seizoen kan het alleen maar beter gaan. Chapeau, heren!
Een eervolle vermelding voor Kris van den Heuvel, met 3,5 uit 6 op de hoogste borden, David van den Vloed met 3 uit 5, die de sterkste tegenstander van het seizoen tegen had en Wil de Gids, die met 3,5 uit 5 een wereldscore heeft neergezet.