In Memoriam: Pim Kleinjan

Op zaterdag 15 juli 2023, heeft ons het droevig bericht bereikt dat Pim de donderdag daarvoor is overleden. Maandag 17 juli zou hij 75 zijn geworden.

Ik herinner mij Pim al sinds een vrij jonge leeftijd. Een rustige lieve man, met wat mij altijd opviel, die ‘grote schrijfblaadjes’. Als kind heb ik wel eens aan hem gevraagd waarom hij andere blaadjes had dan de rest, waarop hij lachend antwoordde dat hij een ander soort ogen had, die het iets minder goed deden. Begrijpen deed ik dat toen niet, want deze meneer had toch een bril, maar het maakte niet uit. Pim had een vriendelijk antwoord gegeven en dat was destijds genoeg voor mij.

De vele jaren daarna praatte ik in het voorbijgaan wel eens tegen Pim. Naarmate ik ouder werd gaf ik hem ook vaker de kans om iets terug te zeggen. Of allicht dat hij die kans zelf simpelweg meer greep. Het viel op dat Pim altijd meer van vragen stellen was. Hij leek veel over anderen te weten, maar praatte enkel over zichzelf desgevraagd. Dan kon hij geanimeerd vertellen over schaakpartijen, of de schaakreizen die hij had gemaakt, bijvoorbeeld naar Kopenhagen. Het waren prachtige verhalen, vaak kort en zelden over hemzelf. Over zijn score in Kopenhagen was hij trouwens nooit te spreken. Als ik het me goed herinner waren het ‘slechts’ 3 of 4 punten. Ook Tata Steel bezocht hij graag.

In de latere jaren schaakte hij minder actief bij onze vereniging. Hij werd in 2004 ook lid van de voorganger van Erasmus, na zijn verhuizing naar de Esch. Gelukkig bleef hij ook lid bij ons. Dat werd hij voor het eerst ergens rond 1970, toen hij 22 jaar was. Hij kende schakers van Overschie en werd hier ook lid nadat hij was uitgenodigd voor een simultaan. Zo’n 15 jaar later ontstond de reden voor zijn ‘grote schrijfblaadjes’. Hij werd plots slechtziend en verloor hiermee ook een tijd de lust voor het schaken. Gelukkig kwam dat na een aantal jaar weer terug en pakte hij het op als vanouds. De tweede klap kwam, als ik het mij goed herinner, zo’n 5 jaar geleden.

Pim vocht sinds die tijd tegen kanker. Dat is een zin die je eigenlijk altijd treft, wanneer iemand aan deze ziekte overlijdt. Hij of zij vocht. Bij Pim heb ik dan wel weer het gevoel dat een dergelijke zin echt treffend is. Zijn ziekte werd erger gedurende Corona, maar hij bleef zoeken naar de volgende behandeling om zijn leven te verlengen, wetende dat het er niet gemakkelijker op zou worden. Hij was er echter niet klaar voor om Carla en zijn grote hobby, het schaken, achter te laten. Zo speelde hij nog waar mogelijk elk jaar mee met Tata Steel en ook tijdens de pandemie stapte hij ogenschijnlijk moeiteloos over op online schaken. Daarnaast kreeg ik soms het gevoel dat met elke update mail die hij stuurde, hij ook weer de volgende activiteit of mini-vakantie had gepland. Het stemde velen van ons goed dat hij zo bleef genieten. Wat ook altijd zo knap was aan Pim was zijn tomeloze humor en optimisme. Hoe hij grapjes kon blijven maken en de positieve zaken van het leven in kon blijven zien. Hij was een hoopvol mens, die altijd door bleef gaan en daarmee verdiende hij altijd veel respect van velen om hem heen.

Op 8 mei van dit jaar mochten we Pim nog verrassen. Zijn vele jaren van schaken hadden natuurlijk genoeg prijzen voortgebracht, maar er kwam een onderscheiding waar hij extra trots op leek. Uit de handen van Frank van Zutphen van Erasmus en mijzelf namens Overschie, kreeg Pim een speld aangereikt voor zijn 50 jarig lidmaatschap van de KNSB. Dit voorafgaand aan de vijfde ronde van het Watertorentoernooi, waar hij weer gewoon aan meedeed. De krukken waar hij een tijd lang mee had gelopen waren al een tijd ingewisseld voor een rollator. Als het dan gaat om een vechtersmentaliteit, dan werd dat weeral duidelijk. Hij weigerde te blijven zitten terwijl hij de speld kreeg en toe hij met ietwat vertraging aan zijn partij begon, wist hij een speler met ruim 100 ratingpunten meer te fileren. Allicht door de vleugels die zo’n speldje geven, maar waarschijnlijk vooral door zijn vechtersmentaliteit. 

Hij eindige verdienstelijk met 4 uit 7 en een hogere TPR dan zijn rating. Er is vermoedelijk genoeg te schrijven over het schaakniveau van Pim, maar Pim was meer dan een schaker.

Met dit afscheid van Pim verliezen we boven alles een fijn mens, in de puurste zin. Een lid die zich in verschillende bestuursfuncties, waaronder die van Voorzitter, heeft ingezet voor onze schaakfamilie. Een man die altijd, hoewel het onmogelijk lijkt gezien zijn liefde voor het spel, toch ook vooral interesse had voor het mens aan de andere kant van het bord. Pim sprak altijd liefdevol over zijn partner en over onze club. Hij was een zacht en warm mens en had altijd tijd voor de ander. Ook toen ik in 2021 bij hem thuis langsging om hem een hart onder de riem te steken tijdens die moeilijke tijd, wilde hij het na een minuut of vijf alweer vooral over zijn schaakvrienden en de persoon tegenover hem hebben.  

Pim heeft een mooie leeftijd weten te bereiken, maar toch voelt het nog als te snel. Ik hoop dat hij in zijn laatste dagen rust en acceptatie heeft weten te vinden en nog mooie momenten heeft mogen doorbrengen met hen die hem het meest dierbaar waren. Dat heeft hij verdiend. Rust zacht, Pim.

Niels van Diejen

Pim Kleinjan 

Geboren in Rotterdam op 17 juli, 1948

Overleden in Rotterdam, op 13 juli 2023