Strike 5 voor Overschie 1

Ook de 5de ronde van de KNSB leverde voor Schaakgenootschap Overschie 1 de volle 2 matchpunten op. Krimpen aan de IJssel 3 werd met 3-5 aan de zegekar gebonden. De strijd speelde zich af in een zaal naast een bowlinghal. Zodra de deuren open gingen hoorde je het geluid van zware ballen die kegels raakten of goten in gingen. Desondanks was het relatief rustig en ademde de zaal toch vooral schaken uit. Want er speelden 4 KNSB teams tegelijk in Krimpen en dat zorgde voor veel kijkplezier.

Twee kritische noten moeten vooraf even geplaatst worden. De prijzen aan de bar waren veel te hoog. 3,50 voor een klein flesje cola. Zeer matige koffie: 3 euro. Omdat we nog een keer uit tegen Krimpen 2 moeten, heeft waarschijnlijk iedereen zich al voorgenomen een rugzak met proviand mee te nemen. Een tweede punt van aandacht was dat er geen analyseruimte was. Niet iedereen wil zijn gepruts na afloop nog eens herbeleven, maar de mogelijkheid bieden om een KNSB partij na afloop nog even samen te bekijken is toch ongeschreven recht in de schaakwereld. Nu kon je alleen kiezen tussen het bekijken van de vele andere partijen of je begeven tussen de deftig aangeklede gezinnetjes waarvan de meeste leden alleen vanwege de ‘hekjes’ ook daadwerkelijk kegels wisten om te gooien. De kans dat je zelf een kegel zou krijgen was klein. Tenzij je bereid was 137 euro voor een half glaasje Leffe Blond te betalen.

Over naar de wedstrijd. Het zal de druk om alles te moeten winnen zijn, want ook ditmaal ging het niet soepel. Vooraf werden door de teamleider duidelijke orders afgevaardigd: minimaal 6 bordpunten. Het werden er 5. Met de nodige bloed, zweet en kegels dus.

Het stond al vrij snel 1-1. Karel en Niels speelden tegengestelde partijen. De ene kansrijk en de andere kansloos. Karel werd vroeg in een koningsgambiet verrast. Hij vond echter een duidelijk plan en kreeg precies de stelling die elke speler van het koningsgambiet wenst: zelf een veilige koning en veel aanvalskansen tegen de vijandelijke koning. Na stukverlies schoof zijn tegenstander nog enkele zetten wat hout over het bord. Rond 14.10 uur was het gedaan en kon Karel de rest van de middag zich gaan bekommeren over de andere stellingen. Niels kon hem daarin vergezellen maar met een iets minder goed humeur. Met zwart haalde hij waarschijnlijk openingen door elkaar en al snel stond hij een pion achter na een grote afruil. Terwijl de anderen nog de openingsfase of het vroege middenspel zaten speelde Niels een vrij kansloos eindspel. Omdat de lopers van dezelfde kleur waren en ook de torens geruild konden worden, was er niets meer aan te doen: 1-1.

De blik van Daan is bekend in de schaakwereld. De blik kan worden samengevat als: “Ja, ik ga denk ik wel winnen ja. Zeer waarschijnlijk althans. Sowieso ben ik nu al uitermate tevreden met mijn spel. Tel ‘m maar alvast het punt. Het komt wel goed”. Die blik herkent u wel. Het is ook een blik die vrijwel altijd uitkomt. En het hoeft niet uitgelegd te worden wat de blik is als het niet uitkomt. Die kennen we ook allemaal. Gelukkig hebben we die andere blik zaterdagmiddag bij Daan niet gezien. De samengevatte blik is niet verdwenen, zelfs niet toen de prijzen van de drankjes doordrongen. Daan speelde een prima pot en we pakten de voorsprong: 1-2.

Relatief veel partijen bereikten de eerste tijdcontrole. Misschien kwam het omdat we al om 12.00 uur begonnen en als je dan toch een hele dag van huis weg bent, dan ook maar optimaal je tijd gebruiken. Op bord 1 bracht Robert de stand op 1-3. Hij miste in het middenspel helaas wel een combinatie die op slag uit zou zijn. Het blijft een lastig spelletje. Door naar een toreneindspel af te wikkelen met alleen kansen voor wit, werd het hem makkelijker gemaakt toen zijn tegenstander een van zijn vleugels opofferde. Ze zeggen bij schaken dat 1 pion sneller rent dan 3 pionnen. Dat is ook zo. Alleen in dit geval was zelfs wit sneller aan de overkant en moest zwart opgeven.

Op dat moment stond Erik zeer goed tot gewonnen en wisten we dat het met het matchpunt wel goed zat. Uit de andere 3 borden moest alleen nog maar een halfje komen. Niet dat er grote twijfel was, maar echt makkelijk ging het allemaal niet.

Rob speelde grote tijd een prima partij. Het had zomaar gekund dat Rob ook De Blik had gehad na een zet of 20. Het mogen doen van de eerste zet met wit breidde hij langzaam uit tot een wat groter voordeel. Hij won een pion en moest alleen nog even enkele nauwkeurige zetten vinden om zwart niet teveel activiteit te geven. Helaas miste Rob een aantal keer de sterkste voortzetting en tot overmaat van ramp ging hij van een pion voor naar een pion achter. Toen hij er nog een verloor in een dame-eindspel kon hij opgeven: 2-3.

Erik had een tikkeltje geluk dat zijn tegenstander het vrijwel altijd logische en goede e5 in het Slavisch in de overgang van opening naar middenspel niet afstrafte. Door een bepaalde positionering van de stukken kwam e5 namelijk net te vroeg. Omdat het zo’n bekend idee is zal ook wit even gemist hebben dat hier sprake was van een situatie dat de pion wel prima gepakt en behouden kon blijven. Nu vorderde de partij gewoon zoals vele Slavische partijen en kreeg Erik beetje bij beetje meer voordeel. In het toreneindspel had hij een pion en activiteit meer en we telden allemaal al het punt. Toch bleken er na afloop diverse verraderlijke paden geweest te zijn die wit een halfje had kunnen opleveren. Dat is overigens bij toreneindspelen geen onbekend fenomeen. Het verklaart ook waarom Carlsen het zo vaak opzoekt, ook al is het in engine-termen gelijk. Hij begrijpt het zoveel beter en weet dat zijn tegenstander bijna altijd wel een onnauwkeurigheid begaat. Ook Erik liet zien veel te hebben gezien en wikkelde op enig moment af naar een eindspel met nog maar 1 pion voor hem, waarbij de koning van de tegenstander wel afgesloten was. En dat is eenvoudig te winnen: 2-4.

Cor moet de hele middag een gevoel hebben gehad dat aannemers een muurtje in zijn rug aan het bouwen waren. Al vroeg in de opening kwam hij passief te staan. Het gehele middenspel moest hij vooral afwachten en keepen. Zijn witveldige zwarte loper had geen ruimte. Dat Cor uiteindelijk er uit kwam is zeker ook een verdienste. Veel spelers verliezen hun geduld als ze passief moeten verdedigen. Vooral aanvallend ingestelde spelers kun je niet ongelukkiger maken door ze de hele tijd het gevoel te geven met de rug tegen de muur te staan. Cor verbeet zich, bleef heerlijk bikkelen en haalde met een taai half punt de volle matchpunten binnen: 2,5-4,5.

Alleen Marcel was toen nog bezig. Hij was de opening met wit niet goed doorgekomen. Zwart had het initiatief overgenomen en een pion gewonnen. Gelukkig beschikte Marcel over een zeer sterk en centraal paard. Dat was een behoorlijke handenbinder voor zwart. Achteraf bleek met de engine dat zwart diverse winstkansen had gemist. Voor ons stervelingen was het zeker niet zo duidelijk. Marcel verdedigde zich taai door zijn paard op pionnentocht te commanderen en zijn koning in het centrum te houden. Na veel verwikkelingen met diverse onnauwkeurigheden, welke niet gek zijn gezien de complexiteit van dergelijke eindspelen, werd het een pionnenrace naar dame. Zijn tegenstander won die race maar op dat moment was al duidelijk dat het een thematische remise was. Marcel had immers een witte pion op a7, zijn koning op b8 en zwart had net op h1 een dame gehaald. De zwarte koning stond ver weg op f3. De meeste schakers die al enige tijd meelopen weten dat een dergelijke stelling remise is. We leren al vroeg dat pionnen op a7, c7, f7 en h7 remise zijn als de koning dan op de 8ste rij staat en de vijandelijke koning ver weg staat. Die les bleek echter bij de tegenstander van Marcel in zijn vakantie te zijn gegeven. De zwartspeler ging er eens goed voor zitten en zette, vergezeld van diep gepeins en een serieuze blik, de partij stug voort. Het duurde misschien wel iets van 20-25 zetten voordat hij tot inzicht kwam. Een hilarisch moment volgde toen medespelers van Krimpen de zaal aan het opruimen waren en een van hen doodleuk de klok stil zette en oppakte. Hij kon zich denk ik ook niet voorstellen dat de partij nog gaande was. Natuurlijk is het ieders recht om door te spelen, maar laten we zeggen dat dat recht voortaan na 3-4 zetten over is in dergelijke standen.

Een woord van dank voor de mentale steun van Johan en Maurits die de partijen kwamen bewonderen. Wij hopen natuurlijk dat zij de komende periode ongekend geïnspireerd zijn vanwege de schoonheid die zij zaterdag hebben gezien. Misschien zijn ze momenteel wel op zoek naar bowlingballen op bol.com. Na afloop ging een deel van het team nog even om de hoek een Italiaans hapje eten en zagen we dat onze concurrenten ook hadden gewonnen. Niet erg. Want na ronde 8 is het al klaar ??.

Uitslag in detail:

Foto: een fragment uit de partij Terluin – Ter Wolde, waarbij de omstanders het niet konden laten grappen te maken als: “Mocht Ter Wolde eindelijk inzien dat dit remise is en het voorstellen, dan moet Marcel doorspelen!”