Met het mes op tafel

Vrijdagavond 18 oktober speelde SGO R1 de eerste ronde in de RSB Hoofdklasse tegen Messemaker uit Gouda. Voor mij had deze wedstrijd een sterk persoonlijk tintje, ik ben namelijk lid van beide clubs en ik moest nu voor SG Overschie het opnemen tegen mijn jonge schaakvriend Auke Wilming (20 jaar) van Messemaker.

Vorig jaar stuntten we behoorlijk met een 4,5–3,5 overwinning in het hol van de Goudse leeuw. Er was Messemaker alles aan gelegen om deze keer revanche te nemen. Weliswaar waren twee sterke spelers verhinderd (Peter Ypma en Erik Hennink) maar zij hadden voor deze gelegenheid twee respectabele vervangers ingevlogen: Guido Royakkers (2106) en Arjan van der Leij (2059) waarvan ik vermoed dat die normaliter niet zouden meespelen. Al met al had Messemaker weer een duidelijk ratingoverwicht van gemiddeld 2073 tegen 2006. Al komt dat natuurlijk vooral op conto van hun IM Peter Scheeren (2345).

Na een lange reis deze vrijdagmiddag vanaf Terschelling (een lekker vakantieweekje gevierd daar), kwam ik klokslag 20:00 het speellokaal binnenvallen. Omdat iedereen al had plaatsgenomen zag ik direct wie mijn tegenstander zou zijn deze avond. Dat was even slikken. Auke leerde ik vier jaar geleden kennen bij Messemaker en we hebben veel gemeen ondanks een verschil van bijna twee generaties: allebei (pas) op ons 16^e jaar met schaken begonnen (autodidact), allebei veel enthousiasme en liefde voor het spel en we hebben een vergelijkbare spelopvatting en ambities. Auke heeft zich het afgelopen jaar sterk ontwikkeld en is me qua niveau inmiddels al voorbijgestreefd. Hoe zou onze partij vanavond verlopen? Wordt het een bloedeloze vriendenremise of toch bloed aan de paal? Nou, daar liet Auke weinig gras over groeien, zie hierna.

We volgen het verloop van de wedstrijd min of meer in volgorde van de uitslagen.

Erik aan bord 2 was opeens snel klaar met zijn partij. Nadat hij 19.Pf5 had gespeeld wat de zwarte dame op e7 aanviel en mat dreigde op g7, antwoordde Jan Evengroen met 19…f6?? om het mat op te heffen waarmee hij dus zijn dame liet instaan … Een gevalletje totale verstandsverbijstering dus! Naar eigen zeggen zag Jan de matdreiging pas vrij laat (hij zal waarschijnlijk een andere damezet dan 19…Df6 overwogen hebben waarmee hij wel beide dreigingen kon pareren) en hief toen maar die matdreiging op met 19…f6. Dat was een enorme meevaller voor ons, hoewel … Erik had al een winnend voordeel van +1.70 op dat moment! 

Robert kwam met zwart aan bord 1 slecht uit de opening. Peter Scheeren (IM) had namelijk een grote ontwikkelingsvoorsprong. Maar geheel tegen zijn gewoonte in haalde Peter dit keer niet het maximale uit zijn voordelige stelling. Na één onnauwkeurige zet van wit kon Robert met actief spel het witte voordeel geheel neutraliseren. Wederom een knappe prestatie want Robert heeft nu 2 uit 3 tegen de twee Messemaker spelers met 2300+ (Peter S en Peter Y).

Een hele poos later was er enige consternatie achter mij. Wat bleek: Daan (bord 7) had vanuit de volgende stelling een spectaculaire combinatie op het bord getoverd. 

Zodoende hadden we een comfortabele voorsprong van 2,5-0,5. Helaas gingen de partijen van Han (bord 5) en Marcel (bord 6) verloren, tegen de verwachting in. Han had namelijk lange tijd groot voordeel tegen Arjan van der Leij, maar overzag aan het eind een witte matwending die te voorkomen was geweest. Marcel speelde gewoonte getrouw lange tijd op het initiatief tegen Bernard Evengroen, maar ging in een gecompliceerd eindspel net aan onderuit. Zodoende stonden we weer gelijk met 2,5 – 2,5.

In mijn (Albert's) partij tegen Auke ging het hard tegen hard. Doordat ik op zet 11 een minder logische (en ook minder goede) zet deed, provoceerde ik Auke geheel onbedoeld tot een zeer kansrijk stukoffer. Hij kreeg daar meteen twee pionnen voor en een gevaarlijke aanval op mijn koning. De computer geeft dit de beruchte 0.00 waardering (m.a.w. zoek het lekker zelf uit), in elk geval een correct offer dus. Met kunst en vliegwerk bleef ik overeind en besloot Auke uiteindelijk om dameruil toe te laten, omdat hij scherp gezien had dat hij dan in elk geval een derde pion voor het stuk zou krijgen. Na een aantal vereenvoudigingen bleef de computer waardering weer op 0.00 steken. Maar na enkele onnauwkeurigheden van zwart wist ik uiteindelijk een winnende doorbraak te forceren in het T+L tegen T+3p eindspel (3,5-2,5).

Op dat moment speelden alleen Arnout en Karel nog. Het zag er naar uit dat Arnout wel minimaal remise zou halen, de gehele partij was hij in het voordeel tegen Tim van Breda en het was inmiddels een eindspel wat duidelijk beter voor Arnout stond.

Dus was de partij van Karel beslissend of we de wedstrijd zouden winnen. In een scherpe opening speelde Karel een zeer originele en zeer diepzinnige, maar helaas niet correcte zet. Nadat de witspeler Guido Royakkers met 7.Lxf6 een paard had geslagen, sloeg Karel niet terug met 7… Dxf6 (wat geheel OK was) maar koos voor het verrassende 7… Da5?! (geen schaak). Hierna won hij nog steeds het stuk terug, maar kwam wit wel een pion voor met ook de betere stelling. Twintig zetten lang bleef het witte voordeel op 2.00 (!) staan. Maar Karel is een enorme vechter zoals we allemaal weten. Hij bleef met actief spel in de wedstrijd en uiteindelijk maakte Guido dan toch één foutje, waardoor de waardering opeens als een plumpudding in elkaar zakte (+0.11). En even later moest Guido in remise berusten.

Hiermee was de overwinning binnen omdat Arnout remise overeen kwam met zijn tegenstander! (4,5–3,5).